Γυναίκες!
Όταν είμασταν μικρά θυμάμαι που λέγαμε: "χωρίς εμάς δεν κάνετε, χωρίς εμάς δε ζείτε, χωρίς εμάς δεν πρόκειται στην εκκλησιά να μπείτε"...
Τώρα βέβαια αμέσως ο οποιοσδήποτε από εσάς μπορεί να μου πει: "Ναι, last year honey".. Και θα έχετε και δίκιο... :)
Παρά λοιπόν την εξέλιξη του γυναικείου φύλου που κάθε άλλο παρά ισορροπημένη είναι, ορισμένα πράγματα θεωρώ ότι έχουν παραμείνει αναλλοίωτα..
Με το πέρασμα του χρόνου, οι γυναίκες ομόρφυναν.. η γκρίνια τους όμως παρέμεινε...
Οι γυναίκες μορφώθηκαν.. η ζήλια τους όμως παρέμεινε...
Οι γυναίκες απελευθερώθηκαν.. ηδονίζονται όμως με την υποταγή...
Εμείς οι γυναίκες, θέλουμε να είμαστε υποταγμένες αλλά ορισμένες από εμάς ή δεν το παραδεχόμαστε ή δεν το ξέρουμε..ακόμα.
Όταν χτυπάμε το χέρι στο τραπέζι, θα πρέπει να μάθουμε να υπομένουμε και τον πόνο που ίσως νιώσουμε... και όχι να φοβηθούμε μήπως σπάσαμε κάποιο νυχάκι.
Όταν υψώνουμε τη φωνή μας, θα πρέπει να μην τρομάξουμε όταν πίσω μας κλείσει δυνατά μια πόρτα.
Όταν θα γεννήσουμε, να νιώσουμε ΜΑΝΕΣ και όχι ηρωίδες..
Ήρωας είναι αυτός που μας κουμαντάρει.
Ήρωας είναι αυτός που μας ανέχεται τις δύσκολες μέρες μας.
Ήρωας είναι αυτός που ενώ δεν καταλαβαίνει την ψυχολογία μας, μας παίρνει αγκαλιά το βράδυ για να μας κάνει να αισθανθούμε όμορφα.
Ήρωας είναι ο ΑΝΤΡΑΣ!!!
ΝΑΙ, εμείς αντέχουμε τον στιγμιαίο δυνατό πόνο, οι άντρες όμως έχουν διάρκεια.
ΝΑΙ, εμείς κλαίμε και φανερώνουμε συναισθήματα, οι άντρες όμως αγαπάνε σιωπηλά.
ΝΑΙ, εμείς ξενερώνουμε, οι άντρες όμως πληγώνονται..
Δεν τίθεται θέμα λοιπόν άντρας ή γυναίκα. Τίθεται θέμα αρμονικής συμβίωσης μεταξύ μας.
Ας αφήσουμε τους άντρες να "παίξουν μπάλα"..Ο δικός μας ρόλος ξεκίνα με τη λήξη του αγώνα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου